Note.10

การบันทึกอนุทินครั้งที่ 10
Note.10

Science Experiences Management for Early Childhood
Prof.Jintana  Suksamran
Date Tuesday,October 21,2014
Group 103
Time 08.30 am 12.20 pm

ความรู้ที่ได้รับในวันนี้

           1.การนำเสนอสิ่งประดิษฐ์วิทยาศาสตร์ของเพื่อนๆส่วนที่ยังไม่ได้นำเสนอ  ได้ความรู้ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ความรู้เรื่องลม  แรงดัน ฯลฯ

          2.อาจารย์ให้แบ่งกลุ่มตามกลุ่มที่ได้รับมอบหมายงานแผนการศึกษาแล้วจัดโต๊ะเป็นวงกลมมาช่วยกันระดมความคิด ในการคิดแผนการศึกษาให้มีความละเอียด ครบถ้วน  และสมบูรณ์แบบ

         3.อาจารย์อธิบายเรื่องการทำแผนการศึกษาให้ถูกต้องตามรูปแบบ  อธิบายการตั้งวัตถุประสงค์ให้สอดคล้องกับหัวข้อต่างๆ พร้อมบอกแนวทางในการทำแผนการศึกษา

        4.ได้ความรู้จากการระดมความคิดกับเพื่อนๆเรื่องทำแผนการศึกษา ซึ่งกลุ่มดิฉันได้ทำแผนการศึกษาเรื่อง กบ อธิบายโดยMind map  ดังนี้

นางสาวหทัยทิพย์  อธิษฐานรัตน์ เลขที่ 28

บทความ

สรุปบทความเรื่อง 

การเรียนวิทยาศาสตร์ของเด็กปฐมวัย

      

               วิทยาศาสตร์สำหรับเด็กอายุ  3 – 6  ขวบ  มิได้หมายถึงสาระทางชีววิทยา  เคมี  กลศาสตร์  แต่เนื้อหาวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัยคือ  สาระเกี่ยวกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมรอบตัวเด็กที่เด็กควรรู้  การเรียนการสอนมุ่งเพื่อให้เด็กเกิดความเข้าใจมากกว่าที่จะจำเป็นองค์ความรู้  การเรียนวิทยาศาสตร์ของเด็กปฐมวัยแตกต่างจากเด็กวัยอื่นที่เด็กปฐมวัยมีการเจริญของสมองที่รวดเร็วและต้องการการกระตุ้นเพื่อการงอกงามของใยสมองในช่วงปฐมวัย  แต่ขณะเดียวกันพัฒนาการทางสติปัญญาของเด็ก  อายุ  2 – 6  ขวบ  ยังเป็นช่วงก่อนปฏิบัติการ  (pre – operative  stage)  เด็กเอาตนเองเป็นศูนย์กลาง  (self - centered)  และมองสิ่งรอบตัวโดยเน้นที่ตัวของเด็กเอง  เด็กจะรับรู้และคิดถ่ายโยงเป็นทิศทางเดียวไม่ซับซ้อน  เช่น  รู้สี  รู้รูปร่าง  โดยรู้ทีละอย่าง  จะเรียนรู้สองอย่างพร้อมกันไม่ได้  หรือเอามาผนวกกันไม่ได้  ซึ่งการเรียนวิทยาศาสตร์เป็นการเรียนเพื่อฝึกเด็กให้บูรณาการข้อความรู้ต่าง ๆ  เข้าด้วยกันโดยให้เด็กรู้จักสังเกต  ค้นหา  ให้เหตุผล  หรือทดลองด้วยตนเอง  ด้วยเหตุนี้การเรียนวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัยจึงต้องเริ่มจากทักษะพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์  ได้แก่  การสังเกต  การค้นคว้าหาคำตอบ  การให้เหตุผล  ตามด้วยการเรียนทักษะกระบวนการวิทยาศาสตร์  และความรู้ทางวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กโดยใช้ประสบการณ์จริงและการทดลองปฏิบัติ  เช่น  การเรียนรู้การเจริญเติบโตของพืชด้วยการทดลองปลูกพืช  สังเกตความสูงของพืช  และการงอกงามของพืช  เป็นต้น

       การสอนวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัยเป็นการสอนข้อความรู้  ซึ่งต่างจากการสอนให้รู้ข้อความรู้ตรงที่การสอนข้อความรู้ต้องการความสนใจ  การสังเกต  การจำ  และการเรียกความจำจากความเข้าใจถ่ายโยงได้  ไม่ใช่การท่องจำซึ่งตรงกับการเรียนวิทยาศาสตร์ที่เป็นการเรียนรู้จากการให้คิดและมีเหตุผล  เกิดการเข้าใจมโนทัศน์  เชื่อสานข้อมูลประยุกต์  และสรุปเป็นข้อความรู้ได้ด้วยตนเอง  ซึ่งในการเรียนวิทยาศาสตร์เด็กต้องพัฒนาทักษะการคิดเพื่อนำไปสู่ข้อสรุปให้ได้  ตัวอย่าง  เช่น  เด็กเรียนเรื่องเต่ากับหนู  โดยการศึกษาเปรียบเทียบ  ค้นหาข้อแตกต่างและข้อเหมือน  และนำไปสู่ข้อสรุปว่า  เต่ามีลักษณะอย่างไร  หนูมีลักษณะอย่างไร  (Hendrick,  1998  :  42)  ดังนั้นการเรียนวิทยาศาสตร์ของเด็กปฐมวัยจึงมิใช่การสอนให้รู้ข้อความรู้  เพราะเด็กไม่สามารถรับความรู้นามธรรมได้  เด็กปฐมวัยต้องเรียนรู้วิทยาศาสตร์จากประสบการณ์

การสรุปและการนำไปใช้

                  เด็กปฐมวัยมีความสามารถสรุปได้เฉพาะข้อมูลเชิงประจักษ์  เด็กสามารถบอกว่าอะไรเกิดขึ้น  สาเหตุใด  มีผลอย่างไร  แต่เป็นไปตามสายตาที่เห็นเป็นรูปธรรมเท่านั้น  ซึ่งการทดลองวิทยาศาสตร์  ทำให้เด็กเห็นจริงกับตา  สัมผัสกับมือ  เด็กจะบอกได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น  การได้ฝึกทักษะอย่างเป็นกระบวนการจะทำให้เด็กสามารถบอกได้ว่าจะนำไปใช้ทำอะไร  หรือนำไปใช้แก้ปัญหาอย่างไรได้ด้วย

สรุป

         กิจกรรมการเรียนรู้วิทยาศาสตร์  เป็นการเรียนรู้ที่มีจุดมุ่งหมาย  2  ประการ  คือ  การฝึกทักษะพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์และการเรียนรู้ข้อความรู้ทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นธรรมชาติรอบตัวที่เด็กพบในชีวิตประจำวัน  โดยเน้นการใช้ทักษะกระบวนการวิทยาศาสตร์  คือ  1)  การสังเกต  2)  การจำแนกเปรียบเทียบ  3)  การวัด  4)  การสื่อสาร  5)  การทดลอง  และ  6)  การสรุปและนำไปใช้  สิ่งที่ได้จากการเรียนวิทยาศาสตร์คือ  การสร้างให้เด็กมีนิสัยการค้นคว้า  การสืบค้น  และการทำความเข้าใจธรรมชาติรอบตัว  รู้จักวิธีการค้นหาความรู้อย่างนักวิทยาศาสตร์  โดยการพัฒนาทักษะพื้นฐานวิทยาศาสตร์  กระบวนการทางวิทยาศาสตร์  ในขณะเดียวกันเรียนรู้วิทยาศาสตร์รอบตัวไปด้วย

แหล่งอ้างอิง
            กุลยา  ตันติผลาชีวะ.  การจัดกิจกรรมการเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัย.  กรุงเทพฯ : เบรน-เบส บุ๊คส์, 2551

การบันทึกอนุทินครั้งที่ 9

Note 9
การบันทึกอนุทินครั้งที่ 9

Science Experiences Management for Early Childhood
Prof.Jintana  Suksamran
Date Tuesday,October 14,2014
Group 103
Time 08.30 am 12.20 pm

เนื้อหาการเรียนการสอน

     อาจารย์ได้ให้นักศึกษานำงานที่ได้รับมอบหมายคือ กิจกรรมสื่อการเรียนการสอนของเล่นวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัย  สิ่งประดิษฐ์มานำเสนอหน้าชั้นเรียน 

ผลงานตนเอง

ชื่อสิ่งประดิษฐ์     การทรงตัวด้วยความสมดุล

อุปกรณ์           1.แกนกระดาษทิชชู่ม้วนใหญ่     2.ฝาขวดน้ำ    3.ไม้ไอศกรีม  30 ไม้

                         4.นิตยสาร     5.กาว

วิธีทำ               1.ฉีกกระดาษนิตยสารเป็นชิ้นเล็กๆเพื่อตกแต่งแกนกระดาษทิชชู่

                         2.แปะชิ้นกระดาษลงแกนกระดาษและอุดช่องด้วยฝาขวดน้ำ

วิธีเล่น              นำไม้ไอศกรีมวางบนฝาขวดบนสุดของแกนกระดาษทิชชู่  ต่อไม้ไอศกรีมให้เกิดความ                              สมดุลต่อเรื่อยๆจนกว่าจะครบ 30 แท่ง

ผลการทดลอง

        การทรงตัวของไม้ไอศกรีมจะทรงตัวได้จะต้องมีความสมดุลของแต่ละข้าง  เพราะฉนั้นการวางไม้ไอศกรีมแต่ละข้างเท่าๆกันทำให้น้ำหนักไม่ถ่วงไปด้านใดด้านหนึ่ง ไม้ไอศกรีมเกิดความสมดุลไม้ไอศกีมจึงไม่ล้ม
ผลงานสิ่งประดิษฐ์ของเพื่อนๆ

ความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความสมดุลของวัตถุ

ความสมดุลของวัตถุ หรือ ดุลยภาพของวัตถุ (Subject Balance) หมายถึง วัตถุที่มีองค์ประกอบของรูปทรง รูปร่าง หรือน้ำหนักที่เท่ากันทั้ง 2 ข้าง ไม่เอนเอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง ทำให้เกิดความรู้สึกมั่นคง ในงานศิลปะทุกแขนงนิยมนำมาใช้ในการจัดองค์ประกอบภาพของวัตถุ ไม่เว้นแม้แต่ภาพถ่าย ที่ผู้ถ่ายภาพควรจะต้องเรียนรู้ เข้าใจวิธีการจัดองค์ประกอบภาพในภาพถ่ายให้มีจุดสมดุล มีน้ำหนักเฉลี่ยที่เท่ากันทุกด้าน อันจะทำให้เกิดความงามทางดุลยภาพ ซึ่งปกติแบ่งได้เป็น 2 ลักษณะ คือ

1. สมดุลแบบสมมาตร (Symmetrical Balance) คือ การจัดองค์ประกอบภาพที่เน้นให้ขนาดรูปร่าง หรือรูปทรงของวัตถุ ตลอดจนน้ำหนักของสีเกิดความสมดุลมีน้ำหนักเท่ากันทั้ง 2 ด้าน เปรียบได้กับการพับครึ่งของหน้ากระดาษแล้วจะได้รูปร่างของวัตถุที่ทับซ้อนกันพอดีทำให้เกิดความรู้สึกมั่นคง แลดูสง่า มีความเท่าเทียมกัน นิยมใช้กับภาพที่ดูเป็นทางการ เช่น ภาพถ่ายติดบัตร ภาพถ่ายหมู่ในงานพิธีการ ภาพอาคารสถาปัตยกรรมที่ผู้ถ่ายภาพต้องการสื่อให้เห็นถึงความสง่างาม เป็นต้น 

2. สมดุลแบบอสมมาตร (Asymmetrical Balance) คือ การจัดองค์ประกอบภาพที่มีขนาดของรูปทรง หรือรูปร่างและน้ำหนักของสีทั้ง 2 ข้างไม่เท่ากัน เป็นการจัดวางที่ไม่ยึดติดกับกฏเกณฑ์ แต่ใช้การจัดวางคู่สีที่ตรงกันข้ามกัน ทำให้เกิดสมดุลด้วยน้ำหนักขององค์ประกอบ หรืออาจใช้การจัดวางที่ว่าง (Space)

ความรู้เพิ่มเติมที่ได้จากการเรียนการสอน

อาจารย์ได้แนะนำอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับการทำแผนการศึกษา ความรู้เรื่องหลักการทำmind mapที่ให้ความรู้ อธิบายความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัย

การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้

สามารถนำความรู้ที่ได้จากการเรียนการสอนไปประยุกต์ใช้ในวิชาชีพ มีแนวทางในการศึกษาที่กว้างขวางจากคำแนะนำของอาจารย์ ในเรื่องต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องความสมดุลของวัตถุว่าวัตถุเกิดการทรงตัวได้อย่างไร แต่ความรู้ต่างๆที่ได้จากการอธิบายของอาจารย์

การประเมิน

ประเมินตนเอง

-แต่งกายเรียบร้อย เข้าเรียนตรงเวลา

-รับผิดชอบงานที่ได้รับมอบหมาย

-มีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมในชั้นเรียน  ตั้งใจฟังอาจารย์

ประเมินเพื่อน

-เพื่อนๆแต่งกายเรียบร้อย  เข้าเรียนตรงเวลา

-มีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมหน้าชั้นเรียน

-มีส่วนร่วมในการตอบคำถามของอาจารย์ได้ดี

ประเมินผู้สอน

-อาจารย์เข้าสอนตรงเวลา  แต่งกายเรียบร้อย

-อาจารย์มีเทคนิคในการสอนที่เข้าใจง่าย  สอดแทรกเนื้อหาความรู้ในกิจกรรมของนักศึกษา

-อาจารย์เปิดโอกาสให้นักศึกษาได้มีส่วนร่วมในการตอบคำถาม  เพื่อได้ความรู้เพิ่มเติม

นางสาวหทัยทิพย์  อธิษฐานรัตน์  เลขที่ 28

อนุทินครั้งที่ 8

Note.8

การบันทึกอนุทินครั้งที่ 8

Science Experiences Management for Early Childhood
Prof.Jintana  Suksamran
Date Tuesday,October 7,2014
Group 103
Time 08.30 am 12.20 pm

เนื่องจากมหาวิทยาลัยมีการสอบกลางภาคไม่มีการเรียนการสอน

อากาศมหัศจรรย์

สรุปการบันทึกความรู้เรื่อง  อากาศมหัศจรรย์

        

        ลม คือ กระแสอากาศที่เคลื่อนที่ในแนวนอน ส่วนกระแสอากาศคือ อากาศที่เคลื่อนที่ในแนวตั้ง การเรียกชื่อลมนั้นเรียกตามทิศทางที่ลมนั้นๆ พัดมา เช่น ลมที่พัดมาจากทิศเหนือเรียกว่า ลมเหนือ และลมที่พัดมาจากทิศใต้เรียกว่า ลมใต้ เป็นต้น ในละติจูดต่ำไม่สามารถจะคำนวณหาความเร็วลม แต่ในละติจูดสูงสามารถคำนวณหาความเร็วลมได้

วิธีโอเกี่ยวกับการทดลองต่างๆที่เกี่ยวกับลมจากเรื่องอากาศมหัศจรรย์

http://www.youtube.com/watch?v=m4ubTE2fd-I

     บรรยากาศคือ  ชั้นของอากาศที่ล้อมรอบโลกและด้วยแรงดึงดูดของโลกทำให้บรรยากาศคงสภาพอยู่ได้  บรรยากาศมีความหนา 310 ไมล์ และมีถึง 4 ชั้น  นักวิทยาศาสตร์แบ่งบรรยากาศออกเป็น 4 ชั้น  ตามอุณหภูมิ  ชั้นแรกมีชื่อเรียกว่า โทรโพสเฟียร์ (Troposhere)  ชั้นสูงถัดจากโทรโพสเฟียร์ คือ ชั้นสตราโตสเฟียร์ (Stratoshere)  เมโสสเฟียร์ (Mesosphere)  และชั้นบนสุดคือ เทอร์โมสเฟียร์ (Thermoshere)  อากาศในบรรยากาศแต่ละชั้นจะแตกต่างกัน  แต่ในทุก ๆ ชั้นล้วนเป็นส่วนสำคัญของสิ่งแวดล้อมของโลก

แรงดันอากาศ

       อากาศเป็นสิ่งที่มีตัวตน มีน้ำหนัก ต้องการที่อยู่ และสัมผัสได้ น้ำหนักของอากาศมีแรงกดหรือแรงดัน อนุภาคของอากาศ เคลื่อนที่ไปมาได้อย่างอิสระ และตลอดเวลาในทุกทิศทาง โดยจะเคลื่อนที่ชนกันเองและชนกับวัตถุต่าง ๆ ที่ล้อมรอบ ทำให้เกิดแรงดัน รอบทิศทาง เรียก แรงดันอากาศ เช่น ถ้าเป่าลูกโป่ง อากาศที่เข้าไปด้านในจะดันลูกโป่งให้พองออกและมีขนาดใหญ่ขึ้น ขณะเดียวกัน อากาศที่อยู่ภายนอกก็ออกแรงดันลูกโป่งทุกทิศทางด้วยเช่นกัน เป็นต้นแรงดันอากาศ หมายถึง แรงที่อากาศกดลงบนผิวของวัตถุในทุกทิศทางความดันอากาศ หมายถึง แรงที่อากาศกระทำต่อหนึ่งหน่วยพื้นที่ที่รองรับแรงดัน

ประโยชน์ของความดันอากาศ

1. การดูดน้ำออกจากขวดโดยใช้หลอดดูด

2. การดูดของเหลวเข้าหลอดหยดหรือเข็มฉีดยา

3. การเจาะกระป๋องนมต้องเจาะ 2 รู เพื่อให้อากาศในกระป๋องนมมีความดันอากาศเท่ากับความดัน

ภายนอกกระป๋องนมทำให้สามารถเทนมออกจากกระป๋องนมได้

4. การถ่ายของเหลวโดยสายยางจากภาชนะหนึ่งไปยังอีกภาชนะหนึ่งที่อยู่ต่างระดับกัน เรียกว่า กาลักน้ำ

5. การใช้แป้นยางดูดติดกับกระจกเพื่อยึดสิ่งของให้ติดกับกระจก เนื่องจากความดันอากาศภายนอกมากกว่าความดันอากาศภายในแป้นยาง จึงกดหัวแป้นยางให้ดูดติดกับกระจก

ตัวอย่างวีดิโอการทดลองเรื่องแรงดันอากาศ

http://www.youtube.com/watch?v=JOulvjVxHjk

การบันทึกอนุทินครั้งที่ 7
Note No.7

Science Experiences Management for Early Childhood
Prof.Jintana  Suksamran
Date Tuesday,September 30,2014
Group 103
Time 08.30 am 12.20 pm

อาจารย์มีกิจกรรมหน้าชั้นเรียน

 กิจกรรมที่ 1

อุปกรณ์   1.กระดาษ 2.กรรไกร  3.คลิปหนีบกระดาษ

วิธีการทำ  1.ตัดกระดาษให้เป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าแนวยาว ประมาน 10 เซนติเมตร 

                 2.ตัดครึ่งของกระดาษแนวยาว แล้วพับปักออก 2 ข้าง

                 3.พับส่วนที่ไม่ตัดครึ่งมานิดหน่อยแล้วนำคลิบหนีบกระดาษหนีบ

สังเกตการทดลอง

   สังเกตการโยนลูกหมุนของเพื่อนๆแต่ละคน  ลูกหมุนของแต่ละคนนั้นเมื่อโดนขึ้นพร้อมกันลูกหมุนจะตกลงมาไม่เหมือนกัน เพราะ มีการโยนระดับแรงไม่เท่ากัน และขนาดกระดาษ  การตัดกระดาษที่ไม่เท่ากัน ทำให้ผลของการโดนลูกหมุนขึ้นข้างบนลงสู่ที่ต่ำ ตกลงพื้นช้าหรือเร็วไม่เท่ากัน

กิจกรรมที่ 2

อุปกรณ์  1.แกนกระดาษทิชชู่   2,ไหมพรม 3,กระดาษเหลือใช้  4.กรรไกร  5.กาว  สี

วิธีทำ  1.ตัดแกนทิชชู่เป็น 2 ท่อน  

           2.เจาะรูข้างแกนทิชชู่ 1 ท่อน 

           3.นำไหมพรมร้อยเข้ารูที่เจาะ วาดรูปใส่กระดาษแล้วแปะตกแต่ง

จากนั้นอาจารย์ให้นักศึกษาคิดวิธีเล่น

การนำเสนอบทความ 5 คน

1.สะกิดให้ลูกคิดวิทยาศาสตร์

2.เทคนิคการสอนวิทยาศาสตร์

3.สนุกสนานเรียนรู้ได้ทุกวิชาจากเด็กปฐมวัย จากไก่และเป็ด

4.หลักสูตรปฐมวัยจำเป็นหรือไม่

5.ส่งเสริมกระบวนการคิดสำหรับเด็ก

เทคนิคการสอนของอาจารย์

  อาจารย์ได้มรการสอนโดยให้อิสระในการเรียนรู้ของนักศึกษา ให้เกิดการเรียนรู้ด้วยตนเอง ตามจินตนาการ  ไม่ปิดกลั้นความคิดเห็น  อาจารย์จะคอยให้คำปรึกษาแนะนำ ทำให้เกิดการเรียนรู้ที่เข้าใจมากขึ้น

การประเมิน

ประเมินตนเอง 

    -แต่งกายเรียบร้อย เข้าเรียนตรงเวลา ร่วมกิจกรรมได้ดี

ประเมินเพื่อน 

    -แต่งกายเรียบร้อย มีส่วนร่วมในการทำกิจกรรม ตั้งใจฟังอาจารย์สอน

ประเมินผู้สอน

    -อาจารย์มีเทคนิคการสอนที่น่าสนใจ  ไม่ปิดกลั้นนักศึกษา มีเนื้อหาและกิจกรรมใหม่ๆมาสอนเสมอทำให้เกิดการเรียนรู้ที่เข้าใจและง่ายขึ้น

นางสาวหทัยทิพย์  อธิษฐานรัตน์   เลขที่ 28